Reis van Marijjke

Altijd maar mijn best doen.
De worsteling is groot
als ik zo blijf verder gaan
beland ik in de goot.
 
En maar door en door
steeds meer van mij verwacht
elke keer misluk ik
wie had dat toch ooit gedacht
 
Ik ben moe, echt waar
ik wil niet langer strijden
ik geloof niet langer
dat ik leef om hier te lijden
 
het leven is een geschenk
iets wat mij werd gegeven
door iets wat ik zelf ben
om het leven te kunnen leven
 
er is niets wat ik fout kan doen
want ik ben alles en veel meer
ik hoef er niet meer tegen te vechten
dat is wat ik nu leer.
 
de pijn is niet iets random
het heeft geen feitelijk bestaan
het wordt zichtbaar in mijn lichaam
als ik  van mezelf ben weg  gegaan
 
ik hoef niet langer te vechten
nee ik mag hier gewoon zijn
ik hoef niet meer te strijden
en dat opgeven voelt fijn
 
het is nog steeds niet duidelijk
wat het precies allemaal is
maar misschien hoef ik het niet te weten
en is er helemaal niks mis
 
ik zie mezelf worstelen
en het heeft absoluut geen zin
het zou wel eens kunnen veranderen
als ik mezelf straks weer bemin
 
want misschien is er helemaal geen verschil
tussen mezelf en het leven
en mag ik eindelijk dankbaar zijn
voor dat wat mij wordt gegeven
 
hier heb ik zelf voor gekozen
op een manier die ik niet kende
dat wist ik helemaal niet
toen ik ver weg van mezelf rende
 
Tijd om te zakken
en de dingen te doorleven
het leven op een hele andere manier
te gaan beleven
 
alles wat er is,
is er altijd al geweest
het is niet altijd lijden
het is ook echt een feest
 
een grote kermis vol plezier
waar alles is , kan en mag
dit plezier beleven
doorheen jezelf weer elke dag
 
dankje moeder aarde
voor deze duidelijkheid
nu maar gaan genieten
van deze bijzondere tijd